Microlessen lijken een eenvoudig onderwijsconcept: gerichte lessen voor leerlingen op basis van hun kennis van de leerstof in plaats van op basis van graad of leeftijd.

"Het klinkt heel vanzelfsprekend, maar in het onderwijs gebeurt het bijna nooit", zegt Noam Angrist uitvoerend directeur en medeoprichter van Young 1ove, een in Botswana gevestigde organisatie die op feiten gebaseerd gezondheids- en onderwijsbeleid implementeert in Oost- en Zuidelijk Afrika.

Microlessen, ook wel onderwijs op niveau of gedifferentieerd leren genoemd, kunnen leerlingen met een achterstand helpen hun achterstand in te halen in plaats van verder achterop te raken.

"Als kinderen een achterstand hebben, gaat veel van de instructie hun boven de pet", zegt Michelle Kaffenberger, een RISE Research Fellow aan de Blavatnik School of Government, University of Oxford, die onderwijs op niveau heeft bestudeerd. Een leraar leert bijvoorbeeld deling aan kinderen die het optellen nog niet onder de knie hebben, dus leren ze misschien niets van die les. "Maar als je in plaats daarvanPas de instructie aan om optellen te leren, en ga dan over op aftrekken, en dan vermenigvuldigen, en dan delen, dan zullen ze tegen de tijd dat je daar bent veel meer leren," zegt ze.

Kaffenberger heeft onlangs in een artikel in het International Journal of Educational Development gemodelleerd hoe dit soort strategieën kan worden gebruikt om leerverlies als gevolg van door COVID-19 veroorzaakte verstoringen te overwinnen.

Ook ander onderzoek ondersteunt de praktijk.

Deze onderwijsstrategie in lage-inkomenslanden werd in het begin van de jaren 2000 geïntroduceerd door Pratham, een Indiase niet-gouvernementele organisatie, die formeel bekend werd onder de naam Teaching at The Right Level (TaRL).

"Het is waarschijnlijk een van de meest bestudeerde onderwijsinterventies en -hervormingen in lage- en middeninkomenslanden," zegt Angrist. "Er zijn zes gerandomiseerde controleproeven die aantonen dat het een van de meest kosteneffectieve manieren is om het leren te verbeteren."

Maar de strategie kan ook werken in landen met een hoog inkomen.

"Het vertaalt zich heel goed naar andere contexten," zegt Angrist.

Hoe microlessen er in de praktijk uitzien

In het voorbeeld van de divisie hierboven zou de leraar of lerares eerst een eenvoudige beoordeling van een bepaalde reeks vaardigheden uitvoeren, zegt Kaffenberger. Op basis daarvan kunnen ze bepalen op welk niveau elk kind zich bevindt en hen dienovereenkomstig groeperen.

Dit resulteert meestal in drie of vier groepen. "De kinderen die nog geen getallen kunnen herkennen, gaan bij elkaar zitten en je gaat je met hen richten op het herkennen van getallen," zegt ze. "En voor kinderen die wel getallen kunnen herkennen, maar niet kunnen optellen en aftrekken, ga je je met hen richten op die vaardigheden."

Veel van deze programma's richten zich op lezen en wiskunde, twee vakken waarin kennis cumulatief is. Hoewel er edtech tools zijn die kinderen oefeningen geven die op hun niveau liggen, zegt Kaffenberger dat die programma's het beste werken als ze worden ingezet door goede begeleiders en leerkrachten.

Angrist heeft gewerkt aan de invoering van onderwijs op niveau in Botswana, waar veel leerlingen niet op niveau zitten; zo kan slechts 10 procent van de leerlingen in de vijfde klas twee cijfers delen. "Dat is het absolute minimum dat verwacht wordt in de vijfde klas", zegt Angrist. "Toch geef je les op niveau, dag na dag, jaar na jaar. Dus dat vliegt natuurlijk over....Het is een zeer inefficiënt systeem."

Scholen die onderwijs op niveau strategieën hebben geïmplementeerd hebben geweldige resultaten gezien. "We hebben nog geen gerandomiseerde controle proef gedaan, maar we verzamelen gegevens, elke 15 dagen, om echt de leervooruitgang te zien," zegt Angrist. Voordat het onderwijs op niveau programma werd geïmplementeerd, was slechts 10 procent van de studenten op niveau met wiskunde. Nadat deze programma's werden geïmplementeerd voor eentermijn, 80 procent op niveau. "Het is buitengewoon," zegt Angrist.

Implicaties voor het begin van het volgende schooljaar

In landen met hoge inkomens wordt deze manier van lesgeven, met enkele variaties, vaak gedifferentieerde instructie genoemd, zegt Angrist. "Maar het krijgt niet meer zoveel aandacht. En ik weet niet helemaal zeker waarom."

Kaffenberger zegt dat leerkrachten over de hele wereld zich bewust moeten zijn van de mogelijkheden van lesgeven op rangniveau. Ze vreest dat leerkrachten in het komende schooljaar gewoon zullen aannemen dat leerlingen volledig voorbereid zijn op hun nieuwe rangniveau, ondanks het leerverlies door de pandemie. "Ik denk dat dat echt verwoestend zou zijn voor een heleboel kinderen, omdat ze materiaal gemist hebben," zegt ze.

Haar advies: leerkrachten moeten serieus nemen dat veel kinderen waarschijnlijk een achterstand zullen hebben. "Begin het schooljaar, gewapend met een aantal basisevaluaties," zegt ze. "Doe dan een groepering op leerniveau. En richt je dan op het inhalen van de achterstand van de kinderen die de grootste achterstand hebben."

Uit onderzoek blijkt dat dit een enorme invloed kan hebben op de prestaties van de leerlingen.

• 3 onderwijstrends voor het komende schooljaar
• High-Dosage Tutoring: Kan technologie leerverlies helpen beteugelen?